Διάσημες καρέκλες μοντέρνου design της δεκαετίας του 1950

Σε μια εποχή αισιοδοξίας, ελπίδας για το μέλλον και οικονομικής ανάπτυξης, πρωτοπόροι σχεδιαστές εμπνεύστηκαν από το πνεύμα, τα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής και την τεχνολογία  και  χρησιμοποίησαν νέες  τεχνικές στον σχεδιασμό των επίπλων. Οι πρωτότυπες ιδέες, φόρμες και υλικά δημιούργησαν έπιπλα που αγαπήθηκαν από  όλο τον κόσμο και συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να εμπνέουν τους σύγχρονους σχεδιαστές και να εντυπωσιάζουν. 

Η καρέκλα “Eames Lounge and Ottoman” των Charles & Ray Eames. 

Η Lounge Chair, που δημιουργήθηκε από τους Charles και Ray Eames τη δεκαετία του 1950, σχεδιάστηκε με σκοπό να συνδυάσει μια κομψή εμφάνιση με απόλυτη άνεση. Σε συνεχή παραγωγή από τότε, η πολυθρόνα Eames Lounge και σκαμπό παραμένει σύγχρονη σήμερα όπως ήταν και το 1956 και αναγνωρίζεται ως ένα εξαιρετικό κλασικό σχέδιο επίπλων του εικοστού αιώνα.

Η “Wassily Chair” του Marcel Breuer   

Ενώ δημιουργήθηκε για πρώτη φορά το 1926, σηματοδότησε την αρχή μιας νέας εποχής στα μοντέρνα έπιπλα με ένα σχέδιο που διατηρεί μια πρωτοποριακή εμφάνιση ακόμα και σήμερα. Η καρέκλα Wassily, επίσης γνωστή ως καρέκλα Model B3, σχεδιάστηκε από τον Marcel Breuer το 1925-1926. Ο Kandinsky είχε θαυμάσει το σχέδιο και ο Breuer δημιούργησε ένα αντίγραφο για προσωπική χρήση του Kandinsky. 

Η “Egg Chair”  του  Arne Jacobson 

H Egg Chair σχεδιάστηκε το 1950 με γνώμονα την άνεση στους κοινόχρηστους καθώς και στους ιδιωτικούς χώρους. Αρχικά σχεδιασμένη για το SAS Royal Hotel στην Κοπεγχάγη, ο Jacobsen ήθελε να δημιουργήσει ένα κομμάτι που έρχεται σε αντίθεση με το άκαμπτο μοντέρνο εξωτερικό του κτιρίου. Ως  γλύπτης, τελειοποίησε για πρώτη φορά το μοναδικό σχήμα της πολυθρόνας σε πηλό, στο σπίτι του, ένα σχέδιο που ορίζεται από απαλές και εμβληματικές καμπύλες.

Η “Classic lounge chair” της Florence Knoll 

Σχεδιάστηκε το 1954 από την σχεδιάστρια Florence Knoll. Η προσοχή στην λεπτομέρεια, οι σωστές αναλογίες και η μοντέρνα αισθητική της, την καθιστούν ακόμα και σήμερα ένα πολύ δημοφιλές έπιπλο.

Η “CH07 -Shell Chair” 

Η CH07 Shell Chair δημιουργήθηκε από τον Hans J. Wegner το 1963, αλλά ο σχεδιασμός ήταν μπροστά από την εποχή του και ως εκ τούτου περίμενε υπομονετικά ώστε να γίνει το επίκεντρο για αρκετές δεκαετίες αργότερα. Σήμερα, θεωρείται ένα από τα πιο εμβληματικά και πρωτοποριακά σχέδια του σχεδιαστή.

Η σειρά “Lounge Chairs” του Le Corbusier 

Ο Le Corbusier, ήταν αρχιτέκτονας, σχεδιαστής και συγγραφέας και  θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους της σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Ο Le Corbusier άρχισε να ασχολείται με το σχεδιασμό επίπλων το 1928. Το εμβληματικό LC-Set, είναι το πιο διάσημο από τη συλλογή του.

Η “Barcelona Chair” 

 Η καρέκλα Barcelona σχεδιάστηκε από τον Ludwig Mies van der Rohe το 1929 και είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα έπιπλα  του περασμένου αιώνα. Η καρέκλα Barcelona αποπνέει ακόμη και σήμερα μια απέριττη κομψότητα που συνοψίζει το πιο διάσημο αξίωμα του Mies van der Rohe “less is more “- το λιγότερο είναι περισσότερο.

Η “Butterfly Chair” 

Αναγνωρίσιμη σήμερα παντού , αρχικά ονομάστηκε καρέκλα BKF ή Hardoy από τους Antonio Bonet, Juan Kurchan και Jorge Ferrari Hardoy - που τη δημιούργησαν στο Μπουένος Άιρες το 1938.  

Η“Eiffel Chair” των Charles & Ray Eames.  

Οι σχεδιαστές αναγνώρισαν και εκμεταλλεύτηκαν πλήρως τα πλεονεκτήματα του νέου υλικού: χύτευση, ακαμψία, ευχάριστες ιδιότητες αφής, καταλληλότητα για βιομηχανικές μεθόδους κατασκευής. Με αυτό το υλικό, το οποίο ήταν προηγουμένως άγνωστο στη βιομηχανία επίπλων, ανέπτυξαν με επιτυχία τα σχέδια κελύφους για σειριακή παραγωγή. Έτσι το 1950 κυκλοφόρησαν στην αγορά οι πρώτες πλαστικές καρέκλες μαζικής παραγωγής. Η λεγόμενη βάση του Πύργου του Άιφελ είναι μια περίπλοκη και χαριτωμένη κατασκευή από ατσάλινο σύρμα που συνδυάζει ελαφριές, κομψές φόρμες με δομική αντοχή.

Η “Tulip Armchair” του  Eero Saarinen 

Αυτή η καρέκλα με ένα πόδι προοριζόταν να ανακουφίσει μία από τις μεγάλες ανησυχίες του Saarinen: την ακαταστασία. Περιγράφοντας τις προθέσεις του να απλοποιήσει και να αποσαφηνίσει τη δομή, είπε: “Η καρέκλα και  το τραπέζι σε ένα τυπικό εσωτερικό χώρο κάνει έναν μπερδεμένο, άσχημο  κόσμο. Ήθελα να καθαρίσω την παραγκούπολη των ποδιών. Ήθελα να φτιάξω την καρέκλα από την αρχή”. Το 1955 ο Saarinen σχεδίασε κάθε κομμάτι της σειράς επίπλων Tulip με ένα μοναδικό πόδι, δημιουργώντας ένα ενοποιημένο περιβάλλον με καρέκλες, τραπέζια και σκαμπό. 

© copyright Έπιπλο Patista